Afgelopen zondag stond de wedstrijd tegen Aquila 3 op het programma.  Altijd een beladen pot. In de beker behaalden we nog een punt tegen de Dreumelse, maar toch waren de verwachtingen vooraf wat getemperd. Aquila staat namelijk bovenaan in onze competitie, is ongeslagen en maakte onlangs nog 14 goals tegen Niftrik waar wij vorige week kansloos tegen waren. Ondanks dat werd er vooraf maar weer eens benadrukt dat we altijd wat extra kunnen geven tegen Aquila en ze het vaak moeilijk hebben tegen ons.

Al snel bleek inderdaad dat de teams ook in deze derby enorm aan elkaar waren gewaagd. Kansen over en weer en een boeiende pot om te zien. Al snel bleek het ook een wedstrijd met felle duels. Waar Aquila wat de boventoon begon te voeren was het onze Wichard die met zijn eigen recept, op snelheid via de flanken de 16 in en alleen op de keeper af, de 1-0 wist te maken. Heel mooi natuurlijk, maar toen een paar minuten later Jorrit met een fraai afstandschot ook de 2-0 maakte was het feest compleet. Met deze stand werd ook de rust in gegaan.

Zoals jullie al zagen kwam in de rust de kersverse Prins Joseph d'n Enigste samen met Adjudant Stephan op bezoek. Zoals we gewend zijn van Joseph kroop hij direct in een trainersrol en sprak enkele motiverende woorden. Ook bij de spelers onderling werd er druk gesproken over deze geweldige stand, maar merkten dan ook op dat we dit niet gewend zijn. We waren er dan ook huiverig voor dat we er nog niet waren. Allemaal clichés misschien, maar wel waar.

Bij de start van de tweede helft bleek al snel uit te komen wat we dachten... Aquila zette vol druk. Deze druk leidde echter enkel tot wat afstandschoten en dribbels richting de 16. Onze verdediging stond echter z'n mannetje! Uiteindelijk viel dan toch de 2-1 en hoorden we langs de lijn al; 'Het zal toch niet?!'.  Zeker toen enkele minuten later ook de 2-2 viel begon de angst ons te bekruipen. Zelf kwamen we iets minder aan voetballen toe, maar werden er toch nog wel kansen gecreëerd om wederom op voorsprong te komen. Ondertussen werd de sfeer op het veld er niet gezelliger op en liep het zelfs bijna uit de hand waarbij we gedurende 10 minuten met 10 man verder moesten. De druk bleef toenemen en de spanning was om te snijden. Een gelijkspel zou voor ons echter ook al mooi zijn! Aquila nam hier echter geen genoegen mee en leek vlak voor tijd de winnende te maken. Deze goal werd echter afgekeurd, maar de opluchting was helaas van korte duur. In de slotseconde wist Aquila door wat gerommel achterin toch de 2-3 te maken. Wat een teleurstelling! Hoewel er nog wat extra slotminuten bijkwamen konden we het tij niet keren.

Na afloop even enorm teleurgestelde koppies. Maar na een paar minuten, met een biertje in de zon, sokken op de enkels en schoenen uit werd er toch nog met enige trots terug gekeken naar hoe hard er wederom is gewerkt en trots dat we dicht bij een stunt waren. We hebben er geen f*ck aan, maar de knop kon weer om en dat is ook een kwaliteit.

Aankomende zondag zijn we vrij en kunnen we even bijkomen van alle pijntjes. Op 21 november spelen we thuis tegen DIO'30 5